25 mei 2016 – Film: Mr. Turner
Geregisseerd door Mike Leigh 2014
met Timothy Spall
De film |
Lompe, norse kerel
Leigh schetst ’s mans portret zoals Turner dat zou hebben gedaan: in impressies. Leigh is niet geïnteresseerd in de exacte data of de hoogtepunten in ‘s mans oeuvre. Turner (1775-1851) is één van de grootste Britse kunstenaars allertijden. Turner had ook een wat raadselachtige persoonlijkheid. Regisseur Mike Leigh (Secret & Lies, Vera Drake, Happy-Go-Lucky, Another day) geeft in zijn nieuwste film een fascinerend beeld van de kunstschilder.
Hij probeert de mens te doorgronden, en dan is het belangrijker om Turners complexe relaties te leren begrijpen met zijn vader (Paul Jesson), collega-kunstenaars en de vrouwen in zijn leven.
Vooral huishoudster Hannah Danby (Dorothy Atkinson), een kromme vrouw met een vreselijke huidziekte, en zijn late liefde in het leven, Sophia Booth (Marion Bailey), blijken essentieel. Door hun ogen leren we tóch van hem houden: deze fantastische, poëtische kunstenaar die in het echte leven een lompe, norse kerel was, ogenschijnlijk zonder ook maar een greintje (mede)gevoel.
Indrukwekkende symfonie
De film – die trouwens in de Lage Landen begint – zit vol schitterend geformuleerde salondialogen, maar Spall weet die zinnen uit te spreken alsof het dodelijke beledigingen betreft en voegt er nog een arsenaal aan grofheden aan toe.
Zo noemt hij ons Hollandse landschap “zo plat als een heksentiet”. Hij produceert een indrukwekkende symfonie aan kreun, brom- en gromgeluiden.
Er is moed voor nodig om zó te acteren: met een rode kop van de inspanning, onsympathiek, gierig, oncollegiaal en grof. Turner was een verschrikkelijk publiek spreker, kon totaal niet zingen en had een afschuwelijk gevoel voor humor.
Juist dat maakt de film regelmatig verrassend grappig. Juist dat neemt je voor hem in. Spall doet iets magisch met dit personage.
Daguerrotype
Leigh zoekt natuurlijk naar een antwoord op de vraag hoe zo’n grove man zulke mooie kunst kon creëren. Tegen het einde van de film raakt Turner geïnteresseerd in fotografie en laat een daguerrotype van Sophia en zichzelf maken.
Het is een zeldzaam moment van openlijke tederheid én een moment van verdriet: hij voelt het einde van zijn schilderkunst naderen.
Maar met de fotografie kwam ook de film en Leigh weet – met dank aan Spall en de overige, uitmuntende acteurs – iets van de essentie van Turner te vangen. Het prachtige camerawerk van Dick Pope doet de rest: de mist, de rookflarden van stoomschepen en treinen, het water, de bleke zon… Het is tijdloos en, gelukkig, ook na de film nog steeds ondoorgrondelijk mooi.
bron: nu.nl
Voorprogramma: Live muziek!
De Scheepsopera van Noordereiland geeft live een voorproefje!
In het kader van de Operadagen treedt een delegatie van Scheepsopera Noordereiland exclusief op in Vreewijk.
Het Noordereiland van Rotterdam is een schip in de Maas. Als Motorschip Noordereiland zetten we met de bewoners al een aantal jaren achter elkaar een levensechte ‘Scheepsopera’ neer. Een initiatief van eilandbewoner en kunstenaar Joe Cillen. Geen klassieke opera, maar een spektakel waaraan alle eilandbewoners – van jong tot oud – mee (kunnen) doen. Het filmpje laat fragmenten van de uitvoering in 2014 zien. De Scheepsopera groeit elk jaar!
Foto’s: Scheepsopera Noordereiland
Met een geweldige maaltijd van RoosMarijn.
Reserveren film en maaltijd verplicht: reserveren@podiumvreewijk.nl
Aanvang 18.30 uur.
Zaal open vanaf 18.00 u.
Prijs €12,50
Alleen film: € 5,- Zaal open vanaf 19.15u. Aanvang film om 19.30 u, ook dit reserveren.
Het Witte Paard
Groenezoom 245, Rotterdam, 3075 GD